Andreas Gefeller

Andreas Gefeller (Duitsland, 1970) verandert met eigenzinnige blik landschappen in onaardse, utopische oorden. Zijn foto's van bijvoorbeeld grote parkeerplaatsen, verlaten wegen en opgespoten stranden lijken door hun perfectie digitaal te zijn bewerkt. Maar dat is slechts schijn: Gefeller maakt reële opnames van irreël ogende plaatsen, en zet daarmee de relatie tussen mens en natuur in een nieuw perspectief. Andreas Gefeller fotografeert vaak van afstand of van bovenaf; het zogeheten vogelperspectief. Woningen fotografeert hij als het ware vanuit het plafond. Hierdoor ontstaat een dakloze doorsnede van het huis of, als het gaat om een terrein, een van de grond genomen luchtfoto die eigenlijk bestaat uit honderden afzonderlijk genomen foto's. De toeschouwer krijgt een standpunt aangereikt dat hij van zichzelf nooit had kunnen innemen en beziet zo universele, alledaagse locaties op een volledig nieuwe manier.

Özlem Altin

De fascinatie van Özlem Altin (1977, Goch, Duitsland) gaat uit naar de representatie van het lichaam dat in de beeldende kunst en fotografie als een abstractie kan worden opgevat. Altin kiest vaak afbeeldingen uit tijdschriften, boeken en ander gevonden fotomateriaal als basis. Door combinaties te maken onderzoekt ze het proces van beeldvorming en waarheidsvinding. Hoe beïnvloeden beelden de geschiedenis, en hoe kan een kunstenaar zich deze beelden toe-eigenen en integreren in een eigen verhaal?

Tijdens de afstudeerpresentatie in 2003 van de Hogeschool voor de Kunsten in Arnhem vormde Altins werk één van de grote verrassingen. Bezoekers mochten een uit hout opgetrokken slaapkamer betreden die door allerlei kleine details een intieme wereld blootgaf; foto's, teksten, kaarten, een verdwaalde onderbroek op de vloer, een leger van speelgoedsoldaatjes half onder een hoogslaper verstopt. In de kledingkast hing een schommel. Door het materiaalgebruik, het afwijkende formaat van het bed en de schommel in de kast riep de hele installatie een melancholieke sfeer van herinnering en vervreemding op.

In haar recente installaties en performances onderzoekt Altin hoe objecten in personen kunnen veranderen en hoe personen (bijna) tot object worden. In december 2007 hing zij in het Amsterdamse Watergraafsmeer tientallen collages op onder de titel ‘Zig Zag lady and the Girl without a middle’. Zij nam ouderwetse affiches van goochelaarsshows als voorbeeld voor afbeeldingen van onder andere in de lucht zwevende vrouwen en lichamen in onmogelijke houdingen. In al haar werk ligt een subtiel en poëtisch commentaar besloten op onze huidige beeldcultuur.

Toon Tellegen

Foto: uit het boek Birth, als symbool voor de verte: het reisdoel van de mier.

Het onderscheid tussen de kinder- en jeugdboeken en de literatuur voor volwassenen is bij Toon Tellegen niet eenduidig. Veel van zijn kinderboeken met dierenverhalen worden immers ook door volwassenen gelezen. Omgekeerd wordt zijn proza en poëzie ook door jeugdige lezers en adolescenten gesmaakt. Hier een fragment uit zijn nieuwste boek 'het vertrek van de mier', waarin de mier op een dag besluit van huis weg te gaan. De achterblijvende dieren peinzen over wat verdwijnen is, en spreken over de tijd toen iedereen nog bij elkaar was. Allemaal gaan ze anders met het vertrek van de mier om. De een wordt treurig, de ander gaat nóg meer eten, een derde raakt in paniek. Maar één ding staat vast: ze missen de mier ontzettend. Ook de mier laat van zich horen. Hij is ver van huis en hoort stemmen in zijn hoofd. Zijn het de andere dieren? Zijn verlangens om de eekhoorn, de olifant en alle andere terug te zien is zo groot. In zijn aantekeningen doet hij poëtisch verslag van zijn heimwee.

Ik had een muur moeten bouwen, dacht de bever, waar hij niet overheen had kunnen klimmen. Maar toen hij dat aan de krekel vertelde, die hij aan de rand van het bos tegenkwam, vroeg de krekel: 'En als er nu eens iemand is waar ik nog nooit van heb gehoord en die wil bij mij op bezoek komen en die woont aan de andere kant van die muur?' Daar had de bever geen antwoord op. 'En als de mier echt had weg gewild en die muur stond er en hij zat zich nu te verbijten en wilde nooit meer iemand zien?' vroeg de krekel. 'Tja,' zei de bever. 'En als hij er een tunnel onderdoor had gegraven?' 'Daar weet ik raad op!' riep de bever en hij sprong op. 'Ik kan ook omlaag bouwen!' 'En als hij dan toch was weggegaan, maar op een raadselachtige manier, waar nog nooit iemand van heeft gehoord en waar muren niet tegen helpen?' De bever zweeg. 'En als wij hem dan allemaal achterna wilden gaan, maar wel op een gewone manier, en die muur stond er?' vroeg de krekel. 'Ik had ook een heel kleine muur kunnen bouwen,' zei de bever zachtjes. Hij keek naar de grond en liep zonder nog iets te zeggen door. Thuisgekomen ging hij voor zijn deur zitten nadenken. En toch had ik een muur moeten bouwen, dacht hij. Hij sloeg met zijn rechter vuist op zijn linker handpalm. Ik weet het zeker. Hij zag de mier voor zijn muur staan. Ai, zei de mier, dáár had ik niet op gerekend... Hij probeerde over de muur heen te klimmen, eronderdoor te kruipen en er dwars doorheen te lopen. Maar het lukte niet. Hij liep erlangs tot hij niet meer kon. Hij bleef staan voor een briefje dat aan de muur hing:

Onneembare muur.
Taart bij mij.
De bever

De mier las het briefje en plotseling kwamen zijn krachten terug en holde hij naar de bever toe. De bever was thuis en had toevallig honingtaart gebakken. Ze atn de taart en spraken over onneembaarheid en de zomer, en de mier ging nooit meer weg.
Daar zie ik van af, bever, zei hij.
Dat is goed, mier, zei de bever.
Ik had zo'n muur moeten bouwen, dacht hij. Nu is het te laat.

Jens Nagels

Jens Nagels is een veelzijdige Duitse kunstenaar. In zijn fotografie, design- en videoproducties is zijn vakmanschap te omschrijven als een scherp oog voor stilstaand beeld. Nagels landschappen, portretten en momentopnames zijn stillevens met een geheel eigen verhaal.

Dries Verhoeven

Dries Verhoeven is theatermaker en scenograaf. Hij zoekt naar manieren om toeschouwers direct bij een voorstelling te betrekken, vaak radicaal en onverwacht. Ze kijken vanuit een installatie naar de buitenwereld, of hebben persoonlijk contact met een performer. Zo beleven zij de werkelijkheid op een poëtische, verwarrende of indringende manier.

De voorstelling U bevindt zich hier is een ervaringsvoorstelling over u, de anderen rondom u en de behoefte aan kopjes suiker. Overal om ons heen leven, lopen en bewegen mensen die we niet kennen. Wat gebeurt er als je stil en aandachtig naar ze kijkt en luistert? Als je jezelf aan die mensen laat zien? In een groot hotel krijgt iedere toeschouwer zijn eigen slaapkamer. Daar is hij alleen en anoniem. Totdat hij zicht krijgt op de mensen aan de andere kant van de muur.