Özlem Altin

De fascinatie van Özlem Altin (1977, Goch, Duitsland) gaat uit naar de representatie van het lichaam dat in de beeldende kunst en fotografie als een abstractie kan worden opgevat. Altin kiest vaak afbeeldingen uit tijdschriften, boeken en ander gevonden fotomateriaal als basis. Door combinaties te maken onderzoekt ze het proces van beeldvorming en waarheidsvinding. Hoe beïnvloeden beelden de geschiedenis, en hoe kan een kunstenaar zich deze beelden toe-eigenen en integreren in een eigen verhaal?

Tijdens de afstudeerpresentatie in 2003 van de Hogeschool voor de Kunsten in Arnhem vormde Altins werk één van de grote verrassingen. Bezoekers mochten een uit hout opgetrokken slaapkamer betreden die door allerlei kleine details een intieme wereld blootgaf; foto's, teksten, kaarten, een verdwaalde onderbroek op de vloer, een leger van speelgoedsoldaatjes half onder een hoogslaper verstopt. In de kledingkast hing een schommel. Door het materiaalgebruik, het afwijkende formaat van het bed en de schommel in de kast riep de hele installatie een melancholieke sfeer van herinnering en vervreemding op.

In haar recente installaties en performances onderzoekt Altin hoe objecten in personen kunnen veranderen en hoe personen (bijna) tot object worden. In december 2007 hing zij in het Amsterdamse Watergraafsmeer tientallen collages op onder de titel ‘Zig Zag lady and the Girl without a middle’. Zij nam ouderwetse affiches van goochelaarsshows als voorbeeld voor afbeeldingen van onder andere in de lucht zwevende vrouwen en lichamen in onmogelijke houdingen. In al haar werk ligt een subtiel en poëtisch commentaar besloten op onze huidige beeldcultuur.